Guido Dupont

Reeds van jongs af aan had ik een fototoestel vast, nog in het analoge tijdperk. Ik hield vooral van zwart-wit fotografie en nadien dia’s. Het vastleggen van vakanties met de familie, het culturele en het architecturale waren de hoofdzaak.

Op de middelbare school hadden we een leerkracht die ook fotograaf was, die heeft de microbe in mij aangewakkerd. Later werd ik ondersteund door mijn opa, van hem mocht ik met zijn ‘Boxke’ (Kodak 620) foto’s nemen in de Zoo van Antwerpen en nadien met zijn Agfa Clack, tot mijn vader een reflexcamera kocht.

Daarna werkte ik verder met mijn vaders toestel, vooral om dia’s te maken. Kleurenfoto’s waren te duur om te ontwikkelen (1973).

Verder was mijn leuze “al doende leert men”. Enkele jaren geleden ben ik dan lid geworden van de fotoclub te Merchtem, deze was toen nog niet wat ze intussen geworden is: een club met zeer uiteenlopende makers.

Nu maak ik vooral beelden van landschappen, natuur, dieren, bijzondere objecten, en oudere architectuur. Ik vind het fascinerend om te zien hoe iedereen een eigen blik heeft op soms hetzelfde onderwerp, en dat op zijn manier in beeld kan brengen.

Je kan mijn portfolio bekijken via: https://fotolino.com/guidup/